Thuis

Tja en zo zit ik weer thuis na een korter geplande/gehoopte periode.. Heb de afgelopen weken hard gewerkt om alles af te krijgen op tijd en moest t af en toe echt uit m'n tenen halen, de zin dan hè..
Bleef tot het einde toe hopen dat ik nog niet hoefde te gaan maar zit nu inmiddels al weer 2 dagen thuis en het is echt niet dat ik het hier zo vreselijk vind, dat gevoel is minder dan ooit maar gewoon dat ik geen werk heb en het geen wat ik het liefste doe werken is nu niet.
Die demontage die soms zo bikkelen is en wat ik zo graag wilde/hoopte, het zal vast de bedoeling zijn...
Mijn lijf krijgt nu de rust die t verdient heeft maar t kriebelt al weer om iets te doen, haha de aard van het beestje:-) maar ook dat stoort me niet zo en kan best rustig doen, maar wil gewoon nadat ik die rust heb gehad weer aan de slag!
De laatste weken in weken in Frankrijk was ik ook zo lekker bezig met de taal, leuk contact met collega's en mensen die ik verder heb leren kennen. Wow, soms moest ik mezelf weer even zeggen dat ik toch best een leuk mens ben, dat gevoel was soms even weg. Het gaat eigenlijk best goed met me, ben vooral moe maar daar ga ik gewoon aan toe geven..
Mijn reis terug naar Nederland verliep in eerste instantie prima, het weer was fantastisch en was ontzettend van de zon aan het genieten.. Tot ik bij Antwerpen in de file kwam, ok toen ik na een uur weer full speed kon rijden helemaal goed!
Maar toen kwam het... Hoorde ineens een heel raar geluid en het enige wat ik dacht was; Auto aan de kant! Dacht dat ie kon ontploffen, ja af en toe slaat m'n fantasie een beetje hol.
Ik keek rond en zag t al, een lekker band.. Sta je daar nog op de ring van Antwerpen en ik wilde alleen maar naar huis.
Alles is een test (vooral deze zomer)
Toen wist ik t niet meer en naar huis gebeld en vervolgens naar de verzekering en binnen een uur stond er een auto. Mijn tranen die van de spanning kwamen verdwenen toen nadat het ook nog eens flink begon te regenen in een big smile (kracht?) en ging de Vriendin maar lezen in het gras wachtend op de hulp.. Geweldig, als ik er nog aan denk, voelde me echt zo krachtig en blij, vooral ook toen de hulp kwam..
Alles kwam goed en uiteindelijk met een vertraging van 2,5 uur en bijna nog eens verkeerd gereden (blont) stond ik bijna 11 uur later bij m'n broer om m'n familie te begroeten.
Tis net een verhaal voor een boek, de afgelopen jaren er bij geteld en t boek zal denk ik bijna vol zijn, maar stop nog niet met schrijven want ben nog niet klaar. Want wil meer dan ooit reizen!
Hoe en in welke vorm,geen idee maar eerst eens even van m'n familie en vrienden gaan genieten en dan zal ik t wel zien.
En volgend jaar? Geen idee, dat zien we dan wel weer...
Hou je!