Wat hebben we het goed

Als ik zou moeten beginnen, dan zou ik niet weten waar te beginnen, want de afgelopen dagen waren wederom behoorlijk indrukwekkend. Weet ook zeker dat dit niet voor iedereen is weggelegd, zon reis. Want dan moet ik meteen weer denken aan een vraag die ik laatst kreeg waarom ik voor Azie koos, tja denk dat ik dan als antwoord moet geven om het zelf maar te ervaren. Azie een onbekend gebied voor mij en ik wil graag nieuwe dingen proberen. Maar dat ik, we, zoveel armoede zouden zien en vooral het besef hoe goed we het hebben, nee daar had ik van te voren niet zo over nagedacht. Want wat hebben we het verschrikkelijk goed, vooral als je hier ziet dat mensen zoals ik al eerder schreef dingen proberen te verkopen alleen maar om dan zelf eten te kunnen kopen. En ook de kinderen die je overal tegenkomt, met of zonder kleren. Maar het typische is wel dat de kinderen er niet ongelukkig uitzien, en dan kijk ik naar ons, wij westerlingen en waar we over kunnen klagen. Waar hebben we het over! Als ik naar deze mensen kijk die ondanks het weinige nog steeds kunnen lachen, alles voor ons als toeristen overhebben, kijk naar WIFI. Voor een maaltijd een paar dollar betalen.. Mac Donalds ons allen welbekend, dat kennen ze hier niet eens, heb al een paar mensen gevraagd of dat ergens is en ze kijken me aan weten echt niet waar ik het over heb. De grens oversteken, dat hebben de meesten nog niet eerder gedaan, kun je je voorstellen dat je nog nooit Nederland bent uitgeweest. Nogmaals, waar hebben we het over. Merk nu al weer dat ik veranderd ben, vooral in mn denken, want als ik dan zoals vandaag in een tuk tuk zit en iemand zit te vertellen dat die pizzatent verderop teveel kost en hij daar dus nog nooit is geweest, waar hebben we t dan over. Kan zo nog wel even doorgaan. Maar oh, wat geniet ik wel ondanks hetgene wat we zien, want voel dan meteen ook die dankbaarheid en niet omdat de mensen zo arm zijn, maar dat ik wel in de gelegenheid ben om het te zien en toch te genieten van een fantastische tijd, want ondanks dat het me steeds meer aangrijpt geniet ik ook zeker van het lekkere eten, goede gezelschap en doe ik weer dingen waar ik versteld van sta. Vandaag bijvoorbeeld sta ik met een baby krokodilletje in mn hand, terwijl ik eerst panisch nee aan het zeggen ben, ben echt een schijterd af en toe, haha.
Ook eet ik eten van tentjes waar ik normaal niet aan zou denken om daar te stoppen en waarom? Omdat wij gewoon verwend zijn met die luxe van hygiene, restaurants en schone toiletten bijvoorbeeld ook. Heb hier al meerdere malen op toiletten gezeten, waarbij ik gewoon moest gaan zitten omdat ik t anders in mn broek zou doen en er verder niets in de buurt was, tja wat doe je dan? Kortom weer een hoop lessen en vooral een hoop waardering, respect en het besef dat wij het echt niet slecht hebben. Dan kijk ik af en toe op dat fantastische facebook waar mensen dingen plaatsen dat ze een rotdag hebben, wat is een rotdag? Geen eten hebben? Geen schoon toilet? Waar hebben we het over!
De afgelopen dagen in Battambang geweest en een beetje cultuur, natuur mogen snuiven en ondanks mn eerste indruk dat niet veel was hier, was het fantastisch. Het bambootreintje waar veel toeristen gebruik van maakten, de mooie tempels, de overblijfselen van de khmer rouge (oorlog tussen 1975 en 1979) waar veel mensen op gruwelijke wijze zijn vermoord. Dus na WOII , waar we toch van geleerd zouden moeten hebben gebeurde het nog steeds.. Ik ben in ieder geval dankbaar dat ik door middel van het gebruik maken van zon treintje, het beklimmen van een tempel, het rijden in en betalen van een tuk tuk toch bijdraag aan de bevolking hier. Voel me soms ook bijna schuldig omdat ik me dan echt die rijke toerist voel.. Pff, lastig soms. Praat veel met Tamara hierover en we delen toch wel een hoop dingen. Dankbaar dat we zon mooie reis aan het maken zijn en zeker ook genieten van een hoop. We hebben onszelf nu als doel gesteld dat we met een beperkt budget gaan kijken of we het week kunnen redden. Ook weer zoiets, of we het kunnen redden? Wij hebben tenminste een keus! Ik wil echt niet met dit verhaal mensen de les lezen, maar ik heb er weer een hoop van geleerd. Volgende bestemming;
Phnom Penh, laat maar komen!