Dag Cambodia, hallo Vietnam!

Zo, we zijn net de grens overgegaan en zitten nu in Vietnam, wat een gedoe in die landen met de douanes etc, maar vooral rustig blijven helpt. Er wordt weinig tot niet gecommuniceerd ,zo ook met tot twee keer toe de bus uitgestuurd worden om vervolgens met je paspoort je ergens te melden..
Dat sjouwen met die tassen is dan even pittig vooral als je je bedenkt dat het nog steeds erg warm is, maar we klagen niet hoor, integendeel..Genieten nog steeds van de verschillende,bijzondere dingen die we al hebben meegemaakt tijdens onze reis.
We komen nu uit Phnom Penh vandaan en wat een bijzondere plek ook weer, vooral ook een grote stad, een stad waar vooral het contrast tussen arm en rijk zo zichtbaar is. In Battambang zagen we veel kinderen op straat, arme mensen, maar hier in Phnom Penh hoef je maar een winkelcentrum binnen te stappen en je stapt in een nieuwe wereld. Een wereld waar geen arme kinderen lopen, ja gisteren zagen we een stel kinderen aan komen rennen buiten het winkelcentrum waar we stonden en die kinderen waren in de prullenbak aan het zoeken naar iets eetbaars en vervolgens liep een jongetje met een paar frietjes weg. Hier ben ik best van geschrokken, want door echt te zien dat een kind uit de vuilnisbak at, dat hoort niet! En vervolgens binnen lopen kinderen rond in merkkleding en met merkschoenen aan. Deze kinderen hebben wel een toekomst. De kinderen gaan vooral of s ochtends of s middags naar school en zelfs de arme kinderen, wat we begrepen hebben, krijgen onderwijs. We bezoeken ook nog een weeshuis, deze kinderen zien er niet ondervoed uit en zelfs blij en lopen er best verzorgd bij.. We horen dat dit niet gesteund wordt door de overheid, maar dat ze het moeten hebben van sponsoren en wat we begrijpen is dat er ook dagen zijn dat de kinderen amper eten hebben..
Jammer hoor dat het in de wereld nog zo moet gaan, weet je ik zag,zie en lees zulke dingen wel eens, maar om het dan zo van dichtbij mee te maken, dat maakt zeker indruk..
Het meest bijzondere en verdrietige wat we in Phnom Penh meemaken is dat we naar de Killing Fields gaan, ofwel gaan kijken en horen wat de oorlog in Cambodia heeft gedaan met het land en het volk. Want de meest brandende vraag die in me opkomt is waarom we dit nooit gehad hebben op school. De Khmer Rouge, de opstand van de Khmer groep onder leiding van Pol Pot, een zieke geest die zeker 3 miljoen mensen heeft laten vermoorden. En niet zomaar met pistolen, maar vooral met gereedschappen. Kinderen die tegen bomen werden geslagen terwijl hun moeder dit zag om vervolgens ook vermoord te worden. Mensen die letterlijk werkten totdat ze er dood bij neervielen. Ik kan zo nog een hoop dingen opnoemen, maar het feit blijft dat er wederom zoveel onschuldigen mensen zijn vermoord en dat nog geen 35 jaar geleden. Het heeft nog vier jaar geduurd voordat het voorbij was, van 1975-1979 heeft het geduurd en meneer heeft nog tot in de jaren 90 mogen regeren. Dat dit soort dingen nog gebeuren, onvoorstelbaar, maar vooral dat er zo weinig aandacht aan is besteed.. Denk ook dat een hoop van de armoede die we zagen en zien ook een gevolg is van die oorlog. Het grote verschil tussen arm en rijk. Nog zon voorbeeld, de koning is vorige maand overleden, 92 jaar, mooie leeftijd. Er worden nu vervolgens een aantal gebouwen gebouwd alleen maar om hem te eren. Geef dit geld dan aan de mensen die het echt nodig hebben zou ik zeggen, maar ja.
We zien de massagraven, de kamers waar mensen gemarteld werden en vooral veel fotos. Droevig om dit allemaal te zien, maar heb nu tenminste een beeld gekregen bij het afschuwelijke wat zich hier in dit land heeft afgespeeld. Dacht dat we na de Tweede Wereldoorlog wel een les hadden geleerd, maar helaas..
Verder genieten we weer van de ritjes in de tuk tuk, het lekkere eten (de keuze is reuze) en ook nog een zwembad waar we terecht komen, met zelfs een stoombad. Het kan niet op en zo is onze reis alles behalve saai. Onze volgende bestemming is dus Vietnam en als eerste Ho Chi Minh, ook wel bekend als Saigon. Wederom een land die heeft geleden onder een oorlog, we zullen het mee gaan maken. Terwijl Nederland nu bedekt ligt onder een laag sneeuw, lopen wij hier de hele dag in korte broeken, want het is erg warm hier en soms ook erg vochtig, dus zweten! Maar nogmaals door gewoon rustig aan te doen redden we ons prima en zon bezoekje aan een winkelcentrum is dan ook zeker genieten. Maar nogmaals dat genieten doen we zo wie zo wel.
Cambodia een land waar ik niet echt een beeld bij had, ja dat het wel eens arm zou kunnen zijn, ik vind het een prachtig land. Heb er ontzettend van genoten!
En nu Vietnam, we gaan ervoor!