Een weekje vakantie...nou ja,bijna dan

Voor het eerst in de drie jaar dat ik dit werk doe had ik ook echt een week bijna vakantie. Bijna, want ondanks dat ik een hoop heb kunnen doen en ook gewoon niets doen, dus in de zon liggen moest ik wel mensen in en uitchecken, maar dat was eigenlijk het enige. De afgelopen twee jaar werkte ik op een camping waar er altijd wel iets te doen was en je had wel je vrije dagen, maar dit gevoel,WOW! Een beetje onwerkelijk ook voelt het nu, want nu moet ik weer schakelen naar het 'werkende' leven.
Ik heb deze week dus bezoek gehad van een vriendin die ik nog niet eens zo lang ken, maar het voelt zo goed en ik heb zon super week gehad, kon vooral mezelf zijn! Alle highlights weer bekeken hier in de omgeving, moet reisleider worden haha. Zo ben ik in de 10 weken die ik hier ben al geregeld naar Florence, Pisa en Arezzo geweest en ja hoor ik geniet er nog steeds van!
Maar wat ik vooral heb gedaan is de rust opgezocht en dan in de vorm van bij het zwembad liggen. Er was zelfs een meneer die me een keer herkende en zei dat ik dat meisje van Vacansoleil ben die altijd bij het zwembad ligt. Nou ja als je die week bekijkt over een seizoen van een week of 25 dan is 1 week erg vaak ja, not! Maar goed sommige mensen moeten het dan gewoon toch even zeggen omdat ze iets willen zeggen denk ik, maar ze weten dan alleen niet wat. Ik ga me dan tegenover anderen toch lopen verdedigen, wat niet nodig is, dat weet ik hoor maar doe het toch.
De afgelopen week heb ik van gasten ook voornamelijk complimenten gekregen dat ik zo belangstellend ben en aandacht voor ze heb. Er was zelfs een mevrouw die een beetje verdrietig/gestresst hier kwam en al na 1 dag aangaf dat dit waarschijnlijk niets voor haar was. Die mevrouw was haar zus net verloren en er waren prive wat dingen waarbij ik mijn computer heb uitgeleend en ze heb geholpen waar nodig.. Ze zitten hier nu bijna 2 weken, mevrouw straalt elke dag en ze waren me zo dankbaar dat ik een parfumpakketje heb gekregen. Ongelofelijk, ik was ook echt overompeld en wist niet wat te zeggen, behalve dat ik ze bijna om de nek vloog om ze te bedanken. Dit zijn toch super fantastische dingen, tja ik weet het..het zal vast geen goed Nederlands zijn, maar ik vind het wel zo..
Ook anderen gasten waar ik bij stond toen er andere meisjes gingen en ze een appel kwam brengen en toen ik zei dat ik dat zo geweldig vond lag er een dag voordat ze weer gingen ook bij mij een appel en twee kaarsjes.
Het seizoen is nog maar net begonnen maar ik heb al zoveel bijzondere dingen meegemaakt!
Maar goed, mijn bezoek uit Nederland viel meteen met de neus in de boter toen we voor een borrel werden gevraagd en er niet alleen drank was, maar ook allerlei anti pasti en dat wil zeggen kleine hapjes met geen pasta, maar dan bijvoorbeeld plakjes worst, brood, salades (en wat voor!)Er was zelfs een zelfgemaakte tiramisu en hoewel Roberto zei dat dit niet zn beste was vond ik m heerlijk. We kregen ook zelf gemaakte limoncello. Het is hier allemaal zoveel meer puurder dan wat ik allemaal ken, maar wel iets van de streek Toscane. Ik ga nu dus al een aantal weken met gasten naar een wijnboertje toe waar we een rondleiding krijgen en vervolgens dingen mogen proeven en aansluitend is er gelegenheid tot kopen. Maar het daar zijn is al fantastisch zonder dat je iets hoeft te kopen, maar dat is dus met zoveel dingen hier in deze streek.
Hoe het met mijn Italiaans gaat?Blijkbaar met een borreltje op spreek ik het vloeiend, zonder gein ik doe mijn best en vergelijk me met mensen die het beter spreken en dan lijkt het altijd minder. Maar als mijn bezoek dan zegt dat het goed klinkt, ok dan zeg ik dank je wel!
Van de week een hoop gesprekken gehad over vooral mezelf en weet wie ik ben en waar ik sta, maar het is nog steeds niet altijd even makkelijk maar ik ben wel positief en dat scheelt een stuk dan mensen die niet positief zijn. Zo ook over mijn toekomst in Nederland,want ik weet wat ik zei toen ik hier ging en dat was dat dit mijn laatste keer is, maar het gevoel wat dan vaak het meeste overheerst is de teleurstelling die ik 3 jaar geleden heb gehad op vele fronten en dat heeft me mede doen besluiten naar Italie te gaan. Ik ben echt een andere mens geworden en dat heb ik voor het grootste gedeelte aan Italie te denken, maar terwijl ik het schrijf denk ik; nee dat klopt niet helemaal want ik heb het vooral aan mezelf te danken. Want hoeveel mensen gaan niet de confrontatie met zichzelf aan en vertrekken dan ook nog eens naar het buitenland om dat te doen. Uhm...ik!
Ik weet nu wat ik in Nederland heb,dat weet ik al sinds een aantal maanden hoor, maar de waardering die ik hier krijg. Tuurlijk is niet iedereen altijd even aardig en heb ik hier ook al wat confrontaties gehad waarbij ik me verschrikkelijk rot voelde, maar ik kom er wel weer uit.
Volgens mij wordt het een heel boekwerk, maar moet je nagaan als dit in mijn hoofd zou blijven zitten. Bedoel ik weet dat ik een groot hoofd heb, zou dat misschien de reden zijn dat ie zo groot is(haha). Van al dat denken en dingen opslaan, ja ik denk het wel.
Moet je nagaan het laatste verhaal toen ik schreef dat ik het weer zo moeilijk had en als ik dat dan teruglees dan ben je juist trots op jezelf als je de draad weer kan oppakken.
Heb afgelopen week ook gestructureerd gegeten en dat wil vooral zeggen BROOD! en dat vond mijn maag zo fijn dat ik geen buikpijn had.
Dat soort dingen kunnen me ook flink bezighouden hoor, mijn gezondheid vooral omdat ik dus te vaak over mijn grenzen ben gegaan in het verleden en daar mijn tol voor aan het betalen ben. Maar ik luister steeds beter naar mijn lijf, dus we gaan de goede kant op.
Dus ik heb niet alleen een week vakantie gehad, maar ook weer een hoop geleerd.
Ursula, dank je wel!
Ciao