Keuzes...
Door: Heidi
Blijf op de hoogte en volg Heidi
24 Juni 2012 | Italië, Bucine
Terwijl ik deze titel intoets en bedenk wat voor een superavond ik weer heb gehad schieten me de tranen al weer bijna in de ogen... Ik weet het niet, ik weet het echt niet. Sommige dingen weet ik zo goed, maar dit weet ik echt niet. Wat wil ik nu precies, ja ik weet het eigenlijk wel, namelijk een leuk leven hebben en waar vind ik dat, in Nederland of hier in Italie.. Want laten we eerlijk zijn zoals ik al eerder schreef mis ik steeds meer de dingen in Nederland, maar de waardering die ik krijg van de gasten hier en dat mensen soms zo stug in het begin kunnen zijn, maar uiteindelijk het zo leuk kunnen hebben, daar doe ik het voor!
Die waardering, daar leef ik op dit moment voor, nou ja.. dat is het gene waar ik zoveel kracht uithaal.
De strijd die ik inmiddels al jaren voer tegen het wel of niet eten van lekkere dingen en het wel of niet drinken van die lekkere wijn die ik sinds Italie ken...pfff, daar kunnen me ook de tranen van in de ogen schieten, want waarom kan mijn hoofd niet gewoon leeg zijn en waarom kan ik niet gewoon eten en drinken wat ik wil zonder daar zoveel over na te denken. Terwijl ik er vaak dus wel voor kies omdat ik nu leef, speelt het wel in mijn hoofd dat ik al jaren die strijd voer
Wil eigenlijk helemaal zon zwaar verhaal hier neerzetten, maar ook dit is weer iets waar ik op dit moment ook mee bezig ben. Nou ja eigenlijk twee dingen dus, het lekkere eten wat ik wel of niet moet doen en de keuzes maken, maar ja dat komt eigenlijk op hetzelfde neer.. Want ik ben degene die die keuzes maakt en de ene keuze hangt met de andere samen. Hetzelfde als met dat roken waar ik eigenlijk niet achter sta, maar het wel doe... Waarom? Ik zeg wel eens uit de gein dat ik een boek moet schrijven, maar ja eigenlijk doe ik dat al drie jaar, sinds dat ik hier kom... Het voelt voor mij ook fijn om zo dingen kwijt te kunnen, dat er dan mensen zijn die reageren, dat sterkt me! Echt waar, sommige mensen (zo heb ik wel eens vernomen nl.) die vragen zich dan af waarom ik niet reageer, maar ik heb niet van iedereen email adressen en lucht zo even mijn hart..
Weet je, het is echt wel dat ik hier op mijn plaats ben, ben echt nog wel onzeker hoor. Doe ik het wel goed en merk dat aan veel dingen, maar tegelijkertijd heb ik er ook vaak schijt aan. Ben een gevoelig mens, dat weet ik van mezelf en hoewel ik me dan druk kan maken hoe mensen reageren, als ik dan merk dat ze een aantal dagen later steeds losser worden en ik een glinstering in hun ogen zie wat ik ook bij mezelf zie op bepaalde fotos. Daar doe ik het voor, als gasten dus een stukje op mijn site achterlaten wat ik voor hun betekend heb. Dat vind ik bijzonder, het is wat ik tegen veel mensen vertel; dit is wie ik ben, ik wil niet anders zijn, ik ben mezelf.
Er zijn nu een aantal Italiaanse gasten waar ik voornamelijk mee in het Italiaans praat, ik ben dan zo trots op mezelf. Het klinkt misschien nog nergens naar, maar ik kan mezelf verstaanbaar maken en de gasten snappen me. Ze zwaaien naar me en ik naar hun en maak met de meeste gasten een praatje en geef ze tips, vooral over dingen die ik zelf gezien en gedaan heb. Als ik dan terug hoor dat ze hetzelfde voelden als ik toen ze iets bekeken hadden, wow dat gevoel!
Als mensen hun waardering uitspreken...wat voel ik me dan geweldig, daar kan geen sigaret, chocolade of wijntje tegenop. Ik vier het dan wel met een sigaret, wijntje en een stuk chocolade (haha...)
Maar goed, die keuzes maken dus, want dat blijft lastig.. Kom ik weer terug op drie jaar geleden, ben met een bepaalde reden vertrokken uit Nederland. Kan me nog steeds verschrikkelijk irriteren over een hoop dingen, maar er zijn ook een hoop dingen die zn charmes hebben, maar dat zie ik ook hier in Italie. Heb ook altijd gezegd dat ik me hier niet volledig kan vestigen, maar dat Italie zeker in mn hart zit...
Toen ik voor de eerste keer Toscane in reed, drie maanden geleden(lang al he!) dat wow gevoel dat komt nu steeds meer. Dat had ik in het begin echt niet. Maar als ik zie wat ik nu allemaal al heb overwonnen... En toch kan ik dan soms zo verdrietig zijn, nou ja is het wel verdriet, ik weet het niet. Zelfs daar kan ik niet het juiste woord voor vinden. Het gevoel van kracht voel ik ook geregeld. Ja, ik ben niet zomaar iemand, dat besef ik inmiddels wel. Sommige mensen kunnen dan wel een mening van me hebben, bijvoorbeeld voordat ik hier naartoe kwam 3 jaar geleden... Maar ik besefte al heel lang dat ik niet meer genoot, niet meer echt kon lachen. Dat kan ik nu wel weer, ook het genieten. Zoals ik het nu vaak doe, dat heb ik niet eerder gehad! En dat is nu soms zo lastig, want ik weet dat er in Nederland ook mensen zijn die me mogen zoals ik ben, ik wist het al wel, maar zag het niet. Dat doe ik nu wel en als ik dan een sms lees waarin staat dat ze me missen en vooral nu, dat voel ik dan wel hoor!
Maar goed die keuzes, ik heb nog even om er over na te denken, niet te lang natuurlijk, want Toscane is zo mooi. Dat heb ik inmiddels wel ontdekt en er zijn nog zoveel dingen die ik wil zien en doen. Moet meteen denken aan iets wat iemand ooit zei, zoek het niet op, het komt vanzelf op je pad. Ben benieuwd...
Buona notte
Die waardering, daar leef ik op dit moment voor, nou ja.. dat is het gene waar ik zoveel kracht uithaal.
De strijd die ik inmiddels al jaren voer tegen het wel of niet eten van lekkere dingen en het wel of niet drinken van die lekkere wijn die ik sinds Italie ken...pfff, daar kunnen me ook de tranen van in de ogen schieten, want waarom kan mijn hoofd niet gewoon leeg zijn en waarom kan ik niet gewoon eten en drinken wat ik wil zonder daar zoveel over na te denken. Terwijl ik er vaak dus wel voor kies omdat ik nu leef, speelt het wel in mijn hoofd dat ik al jaren die strijd voer
Wil eigenlijk helemaal zon zwaar verhaal hier neerzetten, maar ook dit is weer iets waar ik op dit moment ook mee bezig ben. Nou ja eigenlijk twee dingen dus, het lekkere eten wat ik wel of niet moet doen en de keuzes maken, maar ja dat komt eigenlijk op hetzelfde neer.. Want ik ben degene die die keuzes maakt en de ene keuze hangt met de andere samen. Hetzelfde als met dat roken waar ik eigenlijk niet achter sta, maar het wel doe... Waarom? Ik zeg wel eens uit de gein dat ik een boek moet schrijven, maar ja eigenlijk doe ik dat al drie jaar, sinds dat ik hier kom... Het voelt voor mij ook fijn om zo dingen kwijt te kunnen, dat er dan mensen zijn die reageren, dat sterkt me! Echt waar, sommige mensen (zo heb ik wel eens vernomen nl.) die vragen zich dan af waarom ik niet reageer, maar ik heb niet van iedereen email adressen en lucht zo even mijn hart..
Weet je, het is echt wel dat ik hier op mijn plaats ben, ben echt nog wel onzeker hoor. Doe ik het wel goed en merk dat aan veel dingen, maar tegelijkertijd heb ik er ook vaak schijt aan. Ben een gevoelig mens, dat weet ik van mezelf en hoewel ik me dan druk kan maken hoe mensen reageren, als ik dan merk dat ze een aantal dagen later steeds losser worden en ik een glinstering in hun ogen zie wat ik ook bij mezelf zie op bepaalde fotos. Daar doe ik het voor, als gasten dus een stukje op mijn site achterlaten wat ik voor hun betekend heb. Dat vind ik bijzonder, het is wat ik tegen veel mensen vertel; dit is wie ik ben, ik wil niet anders zijn, ik ben mezelf.
Er zijn nu een aantal Italiaanse gasten waar ik voornamelijk mee in het Italiaans praat, ik ben dan zo trots op mezelf. Het klinkt misschien nog nergens naar, maar ik kan mezelf verstaanbaar maken en de gasten snappen me. Ze zwaaien naar me en ik naar hun en maak met de meeste gasten een praatje en geef ze tips, vooral over dingen die ik zelf gezien en gedaan heb. Als ik dan terug hoor dat ze hetzelfde voelden als ik toen ze iets bekeken hadden, wow dat gevoel!
Als mensen hun waardering uitspreken...wat voel ik me dan geweldig, daar kan geen sigaret, chocolade of wijntje tegenop. Ik vier het dan wel met een sigaret, wijntje en een stuk chocolade (haha...)
Maar goed, die keuzes maken dus, want dat blijft lastig.. Kom ik weer terug op drie jaar geleden, ben met een bepaalde reden vertrokken uit Nederland. Kan me nog steeds verschrikkelijk irriteren over een hoop dingen, maar er zijn ook een hoop dingen die zn charmes hebben, maar dat zie ik ook hier in Italie. Heb ook altijd gezegd dat ik me hier niet volledig kan vestigen, maar dat Italie zeker in mn hart zit...
Toen ik voor de eerste keer Toscane in reed, drie maanden geleden(lang al he!) dat wow gevoel dat komt nu steeds meer. Dat had ik in het begin echt niet. Maar als ik zie wat ik nu allemaal al heb overwonnen... En toch kan ik dan soms zo verdrietig zijn, nou ja is het wel verdriet, ik weet het niet. Zelfs daar kan ik niet het juiste woord voor vinden. Het gevoel van kracht voel ik ook geregeld. Ja, ik ben niet zomaar iemand, dat besef ik inmiddels wel. Sommige mensen kunnen dan wel een mening van me hebben, bijvoorbeeld voordat ik hier naartoe kwam 3 jaar geleden... Maar ik besefte al heel lang dat ik niet meer genoot, niet meer echt kon lachen. Dat kan ik nu wel weer, ook het genieten. Zoals ik het nu vaak doe, dat heb ik niet eerder gehad! En dat is nu soms zo lastig, want ik weet dat er in Nederland ook mensen zijn die me mogen zoals ik ben, ik wist het al wel, maar zag het niet. Dat doe ik nu wel en als ik dan een sms lees waarin staat dat ze me missen en vooral nu, dat voel ik dan wel hoor!
Maar goed die keuzes, ik heb nog even om er over na te denken, niet te lang natuurlijk, want Toscane is zo mooi. Dat heb ik inmiddels wel ontdekt en er zijn nog zoveel dingen die ik wil zien en doen. Moet meteen denken aan iets wat iemand ooit zei, zoek het niet op, het komt vanzelf op je pad. Ben benieuwd...
Buona notte
-
23 Juni 2012 - 23:29
Papa En Mama:
Shit, had ik net een heel verhaal geschreven en wat denk je??????....weg!
Heb je hele verslag gelezen en 't is een waarheid als een koe. Weet dat we altijd achter je hebben gestaan en dat nog steeds doen en dat we trots op je zijn.......weet je ook, toch? Jij bepaalt je keuze's en daar kan niemand je bij helpen, keuze's maak je zelf!! En dat je het goed doet, dat hoor je regelmatig! Heidi wees trots op jezelf, je verdiend het en dat weet je toch! En nog effe en dan komen ze, jacco, eveliene en kleine pim, geniet van de dagen dat ze er zijn want voor je het weet zijn die dagen voorbij. Dus kleur je tent maar weer oranje want holland is coming en jong oranje is er ook bij....... whoehahaha.
blijf genieten en maak er wat van met een wijntje, sigaretje en wat al niet meer..........
Heel veel liefs van ons voor jou en een dikke vette lik van het hondenmonster.......woef! -
24 Juni 2012 - 07:55
Ursula:
Hey Heidje!!! Blijft lastig keuzes maken...maar volg je hart...wat voelt goed voor jou??? Waardering kun je in NL ook weer gaan krijgen, daarvoor hoef je echt niet alleen naar Italie... maar als daar NU je toekomst ligt, dan moet je ervoor gaan. Eten, roken enz..... de onrust...laat het er soms even zijn!! En das niet makkelijk maar soms wel noodzakelijk...(zei ik wijs!) Lukt mij ook niet altijd hoor...ik weet nog dat je zei dat dit je laatste jaar Italie is....maar als je toch anders besluit is dat toch ook goed!!? Probeer niet te piekeren maar Go With The Flow...en komt het vanzelf op je pad!......Dikke kus -
24 Juni 2012 - 15:25
Angela Vermeij:
Hey lieve Heidi,nou heb je verhaal gelezen en inderdaad jij kan wel een boek schrijven....Maar meid,kijk eens in de spiegel en zie wie daar staat een leuke vlotte gezellige mooie meid ...waar vele een voorbeeld aan kunnen nemen!!!! Wat jij allemaal doe en het mensen altijd naar hun zin wil maken....nu weet ik ook dat er soms een andere Heidi in je schuilt...een onzeker en verlegen meisje....Maar als zij tevoorschijn komt hophop.... kijk dan in de spiegel en zie wie daar staat....een toppertje!!!!...
Meid,welke keuze je ook maakt..hevigs jouw beslissing!!!,...Lieve groet Angela.xx -
26 Juni 2012 - 19:54
Korrie Huijgen:
Ha, die Heidi, ik heb je gevonden. Wilde eerst niet lukken maar zoals je ziet ben ik er nu toch. Ik was een hele tijd off-line, computer kapot. En dan moet je gaan nadenken wat wil ik nu? Computer, laptop of nog iets anders. Linda en Martijn raadden mij een tablet aan en dat is het dus geworden. Ik heb me een Apple iPad aangeschaft. Dus kan ik er weer een poosje tegen. Ik heb eerst je laatste verslag gelezen en ik heb het gevoel dat je nog steeds twijfelt over jezelf of zie ik dat verkeerd? Moet je toch niet doen. Jij bent jij, zoals jij bent. Doe je ding en genot van het leven en van de mensen om je heen die je echt wel accepteren zoals jij bent. Een leuke jonge vrouw van 31 jaar. En keuzes maken moetje altijd doen in het leven maar kies allereerst voor jezelf en wat jij fijn vind en leuk en lekker. Maar een boek schrijven is geen slecht idee, vooral ook over je reizen en wat je op die reizen hebt meegemaakt. Zo Heidi dit is wat ik ff kwijtwou. Dikke knuffel van mij. Korrie -
29 Juni 2012 - 19:50
Wendy Vaglica-visser:
caio heidi,
jeetje zeg wat een verhaal weer..tja wat moet ik er aan toe voegen mensen zien niet hoe je je van binnen voelt..achter de grote glimlach kan best eens iets anders schuil gaan..ik vind t echt top wat je tot nu toe allemaal bereikt heb en gedaan hebt,en je doet t voor jezelf..en als jij je er maar prettig bij voelt en je leeft maar 1x..wat een wijze woorden van mij hihi..maar t is wel de waarheid..ik heb zelfs ook wel eens van die momenten dan zeggen ze altijd jij bent altijd zo vrolijk enz maar dan denk ik wel eens je moest eens weten..
nou geniet lekker van t kleine grote mannetje die nu bij jullie is samen met je broer en vriendin.. en drink lekker een limoncello..best lekker en zondag de finale..forza azzuri grande mario....grande bacio
saluti wendy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
