Ff ademhalen...

Wilde van de week al een keer een verslag schrijven met de titel, pittig of iets in die richting, maar had er elke keer de puf niet voor. Jeetje wat een weken heb ik hier achter de rug, nee het is niet vreselijk hier, maar moet echt overal achteraan en niet 1x en dan ook de dagen die ik maak.
Dat doe ik allemaal zelf en beul mezelf in die zin niet af, want neem op tijd mijn pauzes en anders geeft mijn lijf het wel aan:-)
Maar rond 20.00 uur eten was de afgelopen dagen normaal, werd van de week voor een borrel uitgenodigd en dit was om 19.00 uur en moest gewoon opschieten. Je (of in ieder geval ik) past je vanzelf wel aan dat ritme aan
Vandaag en morgen heb ik mezelf vrij gegeven en voordat ik ook maar weer iets zou doen ga ik zo lekker van de camping af, de afgelopen 6 dagen in ieder geval zou ik het idee kunnen hebben dat deze camping mijn wereldje was. Dat is het in zekere zin ook, maar heb ontzettend veel en lang gewerkt om op het punt te komen waar ik nu ben en dat is bijna klaar voor mijn aankomsten.
Nee ik hoef ook geen schouderklopje maar wil eigenlijk proberen aan te geven dat het dus overal anders werkt. Kom ik toch weer toch op het Nederlandse systeem en toch moet ik echt wel toegeven dat ik misschien wel eens afgegeven heb op bepaalde dingen in Nederland, maar hoe moeilijk kan het zijn dat als ik om sleutels van een accommodatie vraag ik dit nog een keer of 5 moet vragen en vervolgens heb ik ze nog niet... Dat we verder erg op de tijd werken is ook niets mis mee, maar hier heb ik geen begin en eindtijd.
Maar waar ik momenteel even erg van geniet is dat ik nog in mn flodderbroek en t-shirt achter mn laptop in alle rust een verhaal aan het typen ben. En uiteraard gaat er van alles door mn hoofd, vooral over het werk. Er is nog steeds van alles dat gedaan zou kunnen worden, maar nu even niet, ben blij dat ik nu even rustig zit.
De camping is verre van vlak en dat heb ik geweten, omg gisteren ging ik overal dekens uitlopen (er was een huisje waar de dekens opgeslagen liggen voor alle accommodatie) en de locaties varieren (sorry kan de trema niet vinden) erg van beneden naar boven. Ging in ieder geval van 22 huisjes (want die moest ik afhebben) de dekens in de huisjes leggen. Het bed nog ff opmaken, dekens erop en hup naar het huisje dekens halen en naar het volgende huisje. Daarna nog even oude parasols verzamelen, de tuinsets vast klaarzetten en de nieuwe parasols klaarleggen. De dagen voor gisteren heb ik urenlang op mn knieen onder andere hoekjes bewerkt met schoonmaakmiddel, onder banken en bedden gelegen en alleen maar gepoetst. Ik vond het heerlijk even een dag wat anders te doen, nou dat heb ik geweten!!
Dacht dat ik niet meer zou kunnen lopen vd spierpijn, maar mijn fijne lijf heeft me niet in de steek gelaten, daarvoor dank!
Dat was 1,5 week geleden wel even anders, want ik had last van mijn schouder en dacht eerst dat gaat wel over. Maar de pijn werd erger en het was er eigenlijk bijna continu (voelde geirriteerd. Bang voor een slijmbeurs, met nog ruim 20 huisjes schoon te maken, oh mijn god dit kon ik niet gebruiken. Dus wat ging en moest ik doen...
Niet meer als een dolle (ja want zo kan ik zijn, erg gemotiveerd kun je het ook wel noemen) maar een stuk rustiger gaan werken en maar hopen dat het minder zou worden.
Terwijl ik dit nu typ heb ik nergens meer last van, oh wat ben ik dankbaar en dat nadat ik zelfs nog ruim 25 gasflessen (volle) moest vervangen door 25 andere gasflessen (ook volle). Dit nog met die zere arm, maar ik bleef maar tegen mezelf zeggen dat ik rustig moest doen..
Ja, soms leer ik het wel:-)
Ik moet wel, want ik heb alleen mezelf ermee. Oh en mezelf motiveren dat is ook een leuk verhaal, want de strijd begon vaak s ochtends met opstaan en duurde tot ruim in de middag en dan lieg ik niet hoor.
Ja, pittige dagen en weken achter de rug en ben nu ontzettend aan het genieten en ook lachen terwijl ik soms stukjes terug lees. Ja een doorzetter ben ik wel, heb soms ook geen andere keus. Dat is het zelfde met dat heerlijke nadenken wat ik kan, daar had ik soms geen tijd voor zo druk was ik.
Ria is inmiddels ook weer naar huis, was erg leuk dat ze er was, maar merkte wel dat ik me echt volledig op mn werk moest gaan richten, de druk werd/voelde groter.
Kan er op dit moment ook echt even niemand bijhebben, heb even genoeg aan mijn werk. Na volgende week als alle huisjes af zijn (ja nog 10 huisjes mezelf en de stagiaire want die krijg ik as zondag) motiveren en dan komt er meer rust. De eerste gasten komen aanstaande zaterdag,zondag en maandag en vast ook nog dinsdag aan en ze blijven lekker een week of 2 plakken! Dan 'begint' ook mijn seizoen echt.
De dagen vliegen wel voorbij zo en ben echt niet vies van werken dus kom maar op!
Behalve vandaag en morgen, want ga me zo maar eens in de kleren hijsen en mn rokje aan doen en dansen voor de Fransen!
Nou ja, zoiets dan..
Bon journee